همه چی درباره تاریخچه دستبند!

قرن های طولانی­ است که دستبند ها برای کشاندن هر نگاهی به زیبایی مچ ها و دست های زنان پوشیده می شوند. زنان (و البته مردان) در طول اعصار مختلف بشری، از دوران کلئوپاترا در مصر باستان تا ملکه الیزابت در انگلستان و از مرلین مونرو در آمریکای دهه پنجاه تا لیدی گاگا در آمریکای هزاره جدید، همگی دستبند را به عنوان زیورآلاتی پراهمیت به دست داشته اند. علی رغم اینکه خود دستبند زیوری چندان پر آلایش نیست و سخت به چشم می آید، برای این زنان پوشیدن دستبند موجب می شد که زیبایی آنها هر چه بیشتر به چشم بیاید. هر چه باشد مطمئناً تمامی زنان این اصل را تأیید می کنند که دستبند را همیشه می توان با هر لباسی به راحتی پوشید و همچنان از همگان دلربایی کرد!

 از کلمه یونانی برشیل به معنای «متعلق به بازو و دست» مشتق شده است. از همان دوران همچون زمان حال دستبندها از تلفیق مجموعه مواد مختلفی ساخته می شده اند. این مواد در زمان های کهن شامل فلزات با قابلیت ذوب مناسب، چرم، پارچه های پوستی و … می شده است

،در دوران جدید به این مواد پلاستیک نیز اضافه گشته است. در مرحله بعد حلقه دستبند اغلب با تزئینات دیگری نظیر جواهرات، سنگ های قیمتی، چوب، صدف، مروارید و بلور کانی ها تزئین و آراسته می شدند. به همین علت می توان چنین حدس زد که در همان دوران قدیم نیز ارزش دستبندها بسته به سبک، کیفیت و کاربری آنها متغیر بوده است.

تاریخ دقیق پیدایش دستبند طلا همچنان مسأله ای مورد بحث است و بیشتر در مورد آن مجموعه ای از گمانه زنی ها و فرضیات در دست است.

یافته های باستان شناسانه اولیه نشان می داد که مصریان باستان در حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد دستبند به دست می کرده اند. با این وجود در سال ۱۹۹۵ یک دستبند اُبسیدین در ترکیه پیدا شد که به طرز چشم گیری این تخمین های زمانی را جا به جا ساخت. این دستبند مربوط به ۷۵۰۰ سال قبل از میلاد می شد. محققان در فناوری ساخت دستبندی که تاریخ آن به ۹۵۰۰ سال قبل باز می گشت بسیار شگفت زده شده بودند. پژوهش های تکمیلی این موضوع را نشان می داد که دستبند یافت شده اولین نمونه تولیدی نبوده است و نمونه های دیگری نیز پیش از آن وجود داشته است

این نمونه های قدیمی تر به نحو چشمگیری موجب تکامل طراحی و افزایش کیفیت نمونه به دست آمده شده بودند.

تاریخچه دستبند طلا در قرون مختلف

در سال ۱۹۷۳ ، یک باستان شناس انگلیسی در کاوش باستان شناسی موهجوجو-دارو مجسمه یک دختر نوجوان را کشف کرد. این مجسمه ۴۵۰۰ ساله که به نام “دختر رقصنده” نامیده شده است در عکسی برهنه به جز بازوهایی که کاملاً در النگوها پوشیده شده است ، به تصویر کشیده شده است. این شواهد از النگوها به عنوان اولین نمونه از لوازم جانبی به عنوان بخشی از فرهنگ انسانی ذکر شده است.

آشورها ، بابلی ها و پارسیان باستان جذابیت را بر اساس پوشیدن دستبند میدانستند. شواهد باستان شناسی در مورد این افراد در دستبندهای جذاب در اوایل ۴۰۰ تا ۶۰۰ قبل از میلاد وجود دارد. آنها بسیار ریز بودند و با بندهای چرمی دور مچ دست بسته میشدند.

دستبند النگو نیز در ویرانه های باستانی مایان ، موریان ، روم و هند یافت شده است. این مورد با اهمیت تاریخی یکی از قدیمی ترین اشکال جواهرات است که تاکنون کشف شده است. النگو های باستانی از طلسم ، سنگ ، پوسته ، مس ، شیشه و سایر مواد مشابه ساخته می شدند.

در مقبره های مصر باستان ، رشته هایی از مهره های طلا ، حلقه ها و دستبندهای منفرد و حلقوی کشف شده است. بسیاری از دستبندهای ساخته شده از فلزهای ساده یا مینا ، توسط سنگها آراسته نشده بودند. در سلسله اول ، دستبندهای پوشیده شده توسط خانواده سلطنتی از مهره های مستطیل شکل به نام های: سرخ ، با ترکیبات فیروزه ای ، طلایی و آبی استفاده می شدند. در دوره های مینو و باستان، دستبندهایی از جنس فلز ساخته شده بودند و دارای زنجیرهای حلقه ای پیچیده بودند. آشورها و یونانیان باستان غالباً دارای دو نوع دستبند بودند: مارپیچهای به صورت مارهای درهم تنیده و حلقه های سفت و سخت با اسفنج های مینا،سر شیرها یا سر قوچ. در عصر آهن نیز این اشکال مارپیچی دستبند طلا در اروپا نیز رایج بود. اشراف سکاها ، گروهی از قبایل قدرتمند و عشایری جنوب شرقی اروپا و آسیا در قرن هشتم دستبندهای طلای سفت و سخت با نقوش حیوانات می پوشیدند پیش از میلاد سکاها ، به دلیل ظرافت و سبک هنری مشهور به فلز شناخته شده بودند.

قرن بیستم

در طول قرن بیستم ، مصرف کنندگان می توانند دستبند های طلا از هر طرح قابل تصورشان پیدا کنند. با افزایش تولید جواهرات مد ، دستبندها نیز مقرون به صرفه تر شدند. تا دهه ۱۹۲۰ ، نقوش تزئینی اواخر قرن ۱۹ جای خود را به خطوط تمیز دوره آرت دکو داد. زنان و دختران در دهه ۵۰ میلادی دستبندهایی از جنس برنجی یا نقره را تحسین می کردند ، اما تا دهه ۱۹۷۰ و تا اواخر قرن گذشته ، زنان در مد تنوع می خواستند. آنها النگو باریک، رشته های مهره ای و زنجیره های نازک را می پوشیدند. مردان نیز از  دستبند طلا استفاده میکردند و معمولاً زنجیرهای نقره یا حلقوی را انتخاب میکردند.

قرن بیست ویکم

چندین نوآوری ماندگار در طراحی دستبند در دهه گذشته رخ داده است. نقره در رایج ترین دستبندهای پیوندی ، دکمه سر دست و النگو رایج شد. این روند از قرن بیستم آغاز شد که تولید کنندگان جواهرات نقره را به تولید انبوه رساندند ، که ارزان تر از طلا بود اما هنوز دستبند طلا به دلیل درخشش بیشتر و فلز گرانبها بودن خریداران و دوست داران بیشتری ، داشتند.

ترجیح نقره به رنگ زرد فلزات صنعتی، کاهش می یابد. فلزات صنعتی مانند فولاد خاکستری نقره ای ، تیتانیوم و تنگستن اکنون ماده غالب در دستبندهای مردانه هستند.

دستبندهای اولیه

پوشیدن جواهرات برای زینت و آیین ممکن است از 7000 سال پیش آغاز شده باشد و باستان شناسان شواهدی مبنی بر دستبند زدن مردم در مصر باستان ، بین النهرین و چین پیدا کرده اند. دستبندهای اولیه از چمن ، اندام و پوسته های باریک درخت و سپس مس و برنز ساخته می شدند. پس از عصر برنز (2000 تا 1400 قبل از میلاد) صنعتگران دستبندهایی از طلا و نقره ساختند. آنها بیشتر تزئینی شدند ، با پوسته و سنگ آراسته شدند ، زیرا جواهرات به نمادی از ثروت و مقام تبدیل شدند.