همه چی درباره تاریخچه کفش!

تا ۱۳ م.) یعنی هنگامی که اروپایی‌ها به شرق لشگرکشی کردند پدیدار شد. در آن دوره، اروپا مملو از صندل‌های مصری و کفش‌های نوک‌تیز بود. به زودی پاشنه خلق شد و مدِ غربیِ کفش شروع به گسترش کرد. این مد در دنیای مذهبی و سخت‌گیر قرون وسطی بسته به طبقه‌ی اجتماعی افراد پوشیده می‌شد.

منحصربه‌فردترین و محبوب‌ترین مدها در ایتالیا و اسپانیا شکوفا شد؛ کشورهایی که قوی‌ترین بنادر دریایی اروپا  را در خود داشتند، مغازه‌های صنعت‌گران و بازرگانان با سرعت زیادی گسترش یافتند مراکز مالی تأسیس شدند. از این رو این کشورها مهد واقعی مد کفش و لباس بودند.

طراحان کفش امروزی، اغلب برای الهام، خلاقیت و ایده‌های تازه به تاریخ می‌نگرند. روش‌های ساخت کفش، ساختار دوخت، شست‌وشوی چرم، سوزاندن و رنگ‌آمیزی تقریباً از پایان قرن نوزدهم تغییری نکرده است.

بیاییم مد و روند کفش را در دوره‌های مختلف تاریخی بررسی کنیم.

اولین کفش‌ها کی پدیدار شدند؟

سال ۱۹۹۱ م. تاریخی مهم در تاریخ کفش است؛ آن سال باستان‌شناسان در مرز اتریش و ایتالیا انسانی مومیایی شده‌ به نام اوتزی پیدا کردند که متعلق به عصر حجر بود و حدود ۳۳۰۰ سال پیش از عصر ما درگذشته بود. این مسافر آلپ کفش‌هایی از جنس پوست گوزن با زیره‌ای از پوست خرس پوشیده بود که درونش با علف خشک پر شده.

به نظر می‌رسد که تکنیک تولید کفش در عصر حجر این‌گونه بوده است: کوک‌های کمتر پاها را خشک‌تر و گرم‌تر نگه می‌دارند. پس به این منظور چرم را چین‌دار می‌کردند. کوک‌ها کوچک بودند و با توجه به ابزارهایی که مردم در آن زمان داشتند آن‌چنان قابل اعتماد نبودند.

کفشی که آغازگر تاریخ کفش باشد را نمی‌شود بازشناخت، زیرا برای آب‌و‌هواهای مختلف کفش‌های بسیار متفاوت با مواد مختلف وجود داشته است. در مناطق شمالی، کفش از چرم ضخیم تهیه و با خز و گیاهان خشک گرم می‌شد. در عوض در مناطق جنوبی، بیشتر صندل‌هایی از برگ نخل یا الیاف پاپیروس وجود داشته است. مردم با توجه به شرایط آب‌وهوا نیاز به محافظت از پاهایشان در برابر عوامل طبیعی بیرونی داشتند.

بسیاری از تغییرات و مدل‌های مکمل کفش در دوران مهاجرت (سده های ۴ تا ۶ م.) و در زمان جنگ‌های صلیبی (سده های ۱۱ تا ۱۳ م.) یعنی هنگامی که اروپایی‌ها به شرق لشگرکشی کردند پدیدار شد. در آن دوره، اروپا مملو از صندل‌های مصری و کفش‌های نوک‌تیز بود. به زودی پاشنه خلق شد و مدِ غربیِ کفش شروع به گسترش کرد.

این مد در دنیای مذهبی و سخت‌گیر قرون وسطی بسته به طبقه‌ی اجتماعی افراد پوشیده می‌شد. منحصربه‌فردترین و محبوب‌ترین مدها در ایتالیا و اسپانیا شکوفا شد؛ کشورهایی که قوی‌ترین بنادر دریایی اروپا  را در خود داشتند، مغازه‌های صنعت‌گران و بازرگانان با سرعت زیادی گسترش یافتند مراکز مالی تأسیس شدند. از این رو این کشورها مهد واقعی مد کفش و لباس بودند.

طراحان کفش امروزی، اغلب برای الهام، خلاقیت و ایده‌های تازه به تاریخ می‌نگرند. روش‌های ساخت کفش، ساختار دوخت، شست‌وشوی چرم، سوزاندن و رنگ‌آمیزی تقریباً از پایان قرن نوزدهم تغییری نکرده است.

بیاییم مد و روند کفش را در دوره‌های مختلف تاریخی بررسی کنیم.

تاریخچه‌ کفش در دوران باستان و دوران کلاسیک (۱۲۵۰ قبل از میلاد – ۴۷۶ م.)

اولین صندل در مصر باستان ظاهر شد. آنها از برگ‌های نخل، الیاف پاپیروس و چرم خام ساخته شده بودند. این صندل‌ها در پشت پا کشیده و بسته می‌شد. در ابتدا فقط روحانیون و فرعون قادر به پوشیدن آنها بودند، اما بعداً همه‌ی مصری‌های باستان صندل می‌پوشیدند و رنگ‌های مختلف نشان‌دهنده‌ی طبقه اجتماعی بود.

البته چین را نباید فراموش کرد. درک روند مد چین برای بسیاری از کشورهای غربی دشوار است. برای چندین دهه، «پاهای نیلوفر طلایی» قانون کلیِ زیبایی پا بود که محبوبیت خود را بین سده‌های ۱۰ تا ۱۱ م. افزایش داد. پای نیلوفر طلایی اشاره به شکستن و خم شدن انگشتان دارد تا پاها به درستی درون کفش‌های مخصوص قرار بگیرند. پاهای کوچک در دنیای شرق زیباییِ حقیقی محسوب می‌شد.

عصر کلاسیک به دوران فرهنگ یونان و روم برمی‌گردد که مراحل اولیه‌ی تولید کفش شروع به رشد کرد. بخش‌هایی از توسعه و تکامل در نقاشی‌ها و طرح‌ها باقی مانده است. اولین و یکی از محبوب‌ترین مدل‌های کفش یونانی و رومی صندل بود. برخلاف مصری‌ها، این صندل‌ها بلند بودند و با بندهای متعدد تا نیمه‌ی زانو بالا می‌رفتند. در هر دو کشور، کفش‌ها ربطی به جنسیت نداشت و به مردانه و زنانه تقسیم نمی‌شد. همه‌ آنها را به یک شکل می‌پوشیدند، اما مقرراتی نیز در این بین وجود داشت.

در یونان، صندل‌ها را فقط شهروندان آزاد می‌توانستند بپوشند تا به راحتی از بردگان متمایز شوند. در روم باستان نیز لباس و کفش، نماد قدرت و تمدن بود. بنابراین کفش‌ها با توجه به موقعیت فرد در جامعه و طبقه‌ی اجتماعی آن‌ها استفاده می‌شدند. برای مثال سربازان رومی صندل می‌پوشیدند و هرچه بند آن بیشتر و زیره‌ی آن نازک‌تر می‌بود، نشان‌دهنده‌ی درجه‌ی بالاتر سرباز بود.

مشخصات کفش مناسب چیست؟

تاریخچه کفش از آغاز تا امروز ،حتما شنیده‌اید پای انسان قلب دوم اوست. بسیاری از گذشتگان بر این باور بودند که نقاط خاصی از کف پا نمایانگر سلامت بخش‌هایی از بدن است و نیاز به مراقبت زیادی دارد تا در همه حال، انسان آرامش داشته‌باشد. برای انتخاب کفش باید راحتی و سلامت پا را حتما در نظر گرفت.

۱) کفش مناسب کفشی است که هنگام پوشیدن طولانی‌مدت، پا را تحت فشار قرار ندهد.

۲) هنگام انتخاب کفش‌ در نظر داشته‌باشید انگشتان پایتان دچار تغییر حالت نشوند و یا کناره‌های پایتان تحت فشار ناشی از کفش قرار نگیرند.

۳)بو غیر استاندارد است.

۴) اگراضافه وزن دارید، پوشیدن کفش‌های تخت و راحت به شما توصیه‌ می‌شود. راه رفتن با کفش‌های پاشنه بلند برای کسانی‌که اضافه وزن دارند باعث عدم تعادل می‌شود.

۵) ‌قبل از خرید کفش حتما چندبار آن را امتحان کنید و مطمئن شوید به پایتان فشار نمی‌آورد.

۶) ‌بهترین زمان برای خرید کفش پایان روز است. در طول روز پاهای شما دما، فشار و استرس زیادی را تحمل کرده و برای انتخابی آگاهانه و شناسایی سایز دقیق و مناسب، وقت مناسب‌تری است.

اجزاء کفش

رویه
تخت بیرونی
کف‌های داخلی قابل تعویض
مغزی: باریکه چرمی نوارمانند که میان زیره و رویه؟ کفش دوخته می‌شود.
توکاری: کاغذ یا مقواهایی که برای کلفت نشان دادن زیره، میان کف و زیره کفش چسبانده می‌شود.
پاشنه
زیرپاشنه‌ها
زیرپاشنه‌های گ‌تر
ساق‌پوش
به نوعی پاشنه کفش که با چرم و می‌شَن (چرم بز) و مانند آن ساخته بشود «نعلَکی» می‌گویند.