چرا لباس عروس سفید است؟

رنگ سفید نماد معصومیت و پاکی است اما انتخاب این رنگ برای عروسی به علت مفهوم سمبولیک این رنگ نیست بلکه به علت انتخاب ملکه ویکتوریاست!

حدود 176 سال پیش، رنگ متداول برای عروسی ها رنگ قرمز بود، و رنگ سفید بیشتر برای عزاداری استفاده می شد و به همین دلیل گزینه مناسبی برای مراسم عروسی نبود. در سال 1840 ازدواج ملکه ویکتوریا با شاهزاده آلبرت و انتخاب این رنگ توسط ملکه باعث رواج این رنگ برای عروسی ها شد. سنت شکنی ملکه و استفاده از رنگ سفید در مراسم عروسی، الهام بخش سایر زنان شد. انتخابی که تا به امروز نیز ادامه دارد. با این که همه فرهنگ ها از این رنگ استفاده نمی کنند اما قطعا محبوب ترین انتخاب در سراسر دنیاست.

تاریخچه رنگ سفید برای لباس عروس

پوشیدن لباس عروس از دوران ملکه ویکتوریا مرسوم شد. قبل از آن مردم در هر کشوری بنابر موقعیت اجتماعی خود رنگ لباس عروس را انتخاب می کردند. پس از ان در قرون وسطی که ازدواج بسیار اهمیت داشت و در برخی موارد ازدواج بین دو نفر، دو خانواده، دو تجارت و حتی دو کشور را با هم متحد می ساخت به همین دلیل لباس عروس باید به گونه ای انتخاب می شد که به بهترین شکل معرف او و خانواده اش باشد.

ازدواج های سیاسی رواج زیادی داشت و لازم بود عروس عالی و زیبا به نظر برسد و با نشان دادن ثروت و توانگری کشور خود بر کشور داماد تاثیر گذارد. همچنین جواهرات عروس بسیار مورد توجه قرار داشت. خانواده های سلطنتی از پارچه های گران قیمتی مثل ابریشم، مخمل، حریر یا پارچه هایی از نخ طلا یا نقره برای لباس عروس استفاده می کردند

رنگ های استفاده شده برای لباس عروس هم معمولا گرانبها و با شکوه بودند و و فقط افراد ثروتمند می توانستند از رنگ های اشرافی مثل، قرمز، ارغوانی و مشکی استفاده کنند. همچنین لباس های عروس سلطنتی با جواهرات قیمتی مثل الماس، یاقوت زمرد و مروارید تهیه می شدند که عروس با لباس و جواهرات خود در نور آفتاب می درخشید. با ظهور فروشگاه ها و مغازه های بزرگ در دهه 1890 هر زنی می توانست رویای خود برای ازدواج تحقق ببخش دو در سال 1890 در یک ژورنال بانوان نوشته شد که: “از سال های بسیار قدیم که نمی توان آغاز آن را به خاطر آورد، لباس عروسی خانم ها سفید بوده است.”

تاثیر جنگ جهانی بر لباس عروس

در تمام دوره ها، عروس ها سعی می کنند تا به شکلی لباس بپوشند که مناسب موقعیت اجتماعی آنها باشد و همیشه تا حد امکان متناسب با مد باشد و برای تهیه آن از زیباترین، بهترین و گرانبهاترین موادی که توانایی فراهم کردن آن را دارند، استفاده بشود. میزان و کیفیت موادی که درتهیه لباس عروس به کار می رود، انعکاس ثروت و موقعیت اجتماعی عروس است.
مدها و مدل های لباس در دوره ادوارد هفتم، روز به روزتجملی تری و پرخرج تر می شد، تا با آغاز فاجعه جنگ جهانی اول، این روند متوقف شد و سبک لباس ها ساده تر شد. همچنین با انعکاس تغییر نقش زنان در جامعه، دامن لباس ها کوتاه تر شد. کوکو شانلنیروی قدرتمندی در تغییر فشن زنان بود و نخستین کسی بود که در دهه 1920، رسما لباس عروسی کوتاه را معرفی کرد. این لباس، پیراهن سفیدی تا زانو بود با یک دنباله بلند. این رنگ سفید سیمانی به عنوان رنگ جهانی و همگانی لباس عروس مورد توجه قرار گرفت.
در زمان جنگ جهانی دوم بسیاری از عروس ها احساس کردند که ازدواج در لباس سفیدی مجلل، شایسته نیست، بنابراین لباس های ساده ای را برای مراسم عروسی خود انتخاب می کردند. در زمان جنگ جهانی دوم زنان وظیفه خود دیدند تا مراسم ازدواج سنتی را ترک کنند، اگرچه اکثر عروس ها ممکن بود تنها چند هفته یا حتی چند روز، پس از مراسم نامزدی خود عروسی کنند. در نتیجه آنها زمان کافی برای یافتن لباس عروس مناسب نداشتند، بنابراین باید بهترین لباس خود را برای این کار انتخاب می کردند. اگر عروسی می خواست که حتما لباس عروس سفید داشته باشد، می توانست آن را برای مراسم، قرض بگیرد یا اجاره کند. اگر عروس و داماد هر دو در جنگ شرکت داشتند، در اونیفورم های نظامی خود ازدواج می کردند.
پس از جنگ جهانی، یک دوره پر رونق و مرفه آغاز شد و این موضوع در لباس های عروسی هم منعکس شد. لباس های بلند سفید عروسی رسمی، مجددا رایج شد و به مد بازگشت. رنگ مایه های سفید مانند کرم، زرد بسیار کم رنگ و عاجی رنگ، همگی به عنوان رنگ لباس عروس قابل قبول بود؛ در حالی که رنگ های روشنی از قبیل آبی، سبز یا صورتی کمتر استفاده می شد؛ ازدواج در لباس سیاه رنگ، نشانه بدبختی و بخت بد محسوب می شد.

رنگ لباس را ببین آینده را حدس بزن!

یك شعر قدیمی درباره اینكه چگونه رنگ لباس عروسی شما، بر آینده شما تاثیر می گذارد می گوید: «ازدواج در لباس سفید یعنی بسیار خوب و صحیح انتخاب كرده اید؛ ازدواج در رنگ خاكستری یعنی به راه دوری خواهید رفت؛ ازدواج در رنگ سیاه، شما آرزو خواهید كرد كه بازگردید؛ ازدواج در رنگ قرمز، شما آرزوی مرگ خواهید كرد؛ ازدواج در رنگ آبی، یعنی شما همواره خالص، پابرجا و راستگو خواهید بود؛ ازدواج در رنگ سبز یعنی شما از دیده شدن خجالت می كشید؛ ازدواج در رنگ زرد، یعنی شما از مرد خود خجالت می كشید؛ ازدواج در رنگ قهوه ای یعنی شما در خارج شهر زندگی خواهید كرد و ازدواج در رنگ صورتی یعنی روح شما غرق خواهد شد.»

لباس عروس های سنتی

در فرهنگ های مختلف، لباس های سنتی هنوز جایگاه خود را در مراسم عروسی حفظ کرده اند. در ایران خودمان کردها، لرها، ترک ها و ترکمن ها لباس های محلی خود را در مراسم عروسی دارند که اگرچه جوانترها از آنها استقبال چندانی نمی کنند، اما هنوز خیلی ها دوست دارند برای چند دقیقه در مراسم شان این لباس های رنگی و پر زرق و برق را بپوشند و عکس یادگاری بگیرند.

در کشورهای دیگر هم مردم سنتی همین روش را دارند. مثلا ژاپنی‌ها همچنان در مراسم ازدواجشان لباس سنتی یا همان كیمونو را بر تن می‌كنند. داماد با پوشیدن كیمونو مشكی و عروس با پوشیدن كیمونو سفید در مراسم رسمی ‌ازدواج حضور پیدا می‌كنند. در مالزی، لباس و شال و کلاه رنگی و محلی به تن می کنند. ترک ها کمربند قرمز معروف شان را به کمر عروس می بندند و هندی ها لباس قرمز به عروس می پوشانند چون معتقدند قرمز نمادی از خوش‌یمنی است. لباس عروس هندی، همان ساری است كه از پارچه ابریشمی ‌قرمز رنگ تهیه شده و روی آن جواهر، سنگ یا كریستال دوخته می‌شود.