همه چی درباره تاریخچه لباس فرم!

واقعیت این است که از سال 1970 میلادی به بعد ، لباس های کار بیشتر از حالت رسمی درآمدند و فرم روزمره تری به خود گرفتند. باید به خاطر داشت که همانند بسیاری دیگر از زمینه ها ، استایل لباس کار و تغییرات در این زمینه یک شبه اتفاق نیفتاده است.

دهه 50 میلادی ، غالباً مردها از کت و شلوار و اورکت های تیره رنگ ، پیراهن سفید ، کراوات تیره و همچنین کلاه استفاده می کردند. خانم ها نیز از کت های پشمی ، بلوزهای ابریشمی و پیراهن ، جوراب های ساق بلند و کفش هایی با پاشنه های نازک استیل استفاده می کردند. البته در کشور ما برای خانم‌ها بیشتر استفاده از مانتو شلوار اداری رسمیت داشته و مورد استفاده بانوان در محل کار قرار می‌گرفته است .

شاخصه اصلی دهه 60 میلادی ، تاثیر گذاری زوج کندی(رئیس جهمور وقت ایالات متحده) در نوع پوشش مردم آمریکا بود. مد برای مردان محافظه کار تر بوده و کمتر در معرض تغییر قرار داشت. از جمله تغییرات لباس آقایان می توان به اسلیم شدن کت و شلوار ها و باریک تر شدن کراوت اشاره کرد. در طول دهه 60 لباس های کار خانم ها ، دچار تحولات ظریف و آشکاری شد. شلوار برای بانوان هنوز بعنوان لباس کار استفاده نمی شد هرچند که خارج از محیط کاری رایج بود.

دهه 70 شامل اتقلاب و تحول بزگی در زمینه لباس های کاری و اداری بود. تعداد بیشتری از خانم ها در این سال ها از شلوار به جای دامن استفاده کردند. پوشش در مشاغل این دوره شروع به بازتاب استایل غیر رسمی و روزمره کرد.

دهه 80 در زمینه استایل کاری شامل افراط و تفریط های زیادی در زمینه لباس های کاری میشود. بعنوان مثال می توان به استفاده از رنگ های روشن تر و یا رواج ریش و موی بلند برای مردان اشاره کرد. زنان در این دوره سبک پوشش اغراق آمیز مردانه را انتحاب کردند . کفش های پاشنه بلند نیز به آنها این امکان را میداد تا اختلاف قدی شان را با همکاران مرد خود کمتر کنند. آن ها می خواستند با سبک پوشش خود ، نشان دهند که در بازدهی کاری چیزی از مردان کم ندارند.

لباس سبک انتخاب کنید
یکی از مهمترین نکاتی که تمام کارمندان از جمله مرد و زن باید به آن توجه کنند وزن لباس است. وزن لباس یکی از مباحثی است که شاید کمتر کسی هنگام خرید به آن توجه کند اما واقعیت این است که یک لباس سنگین آن هم در مدت زمانی بالغ بر 8 ساعت کاری می‌تواند باعث خستگی فرد و کلافگی او شود زیرا تحمل یک وزن ثابت طی این مدت باعث خستگی بدن و اندام می‌شود که مستقیما روی عملکرد فرد نیز اثر می‌گذارد.

استفاده از پارچه های سبک و استفاده کمتر از دکمه و خرج کار از جمله مواردی است که به کاهش وزن لباس کمک می‌کند. البته توجه به فصل نیز در انتخاب لباس اهمیت دارد. قطعا پوشیدن یک پالتو در زمستان مفید است اما باید توجه داشته باشید که سرمای محیط کار به انداز بیرون نیست لذا پوشیدن یک لباس سبک و در عین حال گرم برای این فصل ضروری است.

دکمه ملاک لباس رسمی یا روزمره نیست
لباس رسمی یک قالب خاص دارد و چندان ارتباطی با دکمه و نوع استفاده از آن ندارد بلکه این مساله صرفا به سلیقه فرد مربوط است. همچنین پارچه، نوع دوخت والگویی که در نهایت آن لباس تولید می‌شود بیانگر رسمی یا عادی بودن لباس است زیرا نوع سبک پارچه در این تعیین نقش مهم و اساسی دارد.

لباس فرم در قرن‌های 17 و 18

در قرن 17 لباس فرم از انحصار پیشخدمت‌های دربار خارج شد و در خانه‌های اشراف و افراد متمول توسط خدمه پوشیده می‌شد. در حالی که لباس‌های فرم پیشخدمت‌ها بسیار ساده بودند و شامل یک دامن بلند با پیراهن و ژیله می‌شدند، انواع دیگری از لباس فرم مثل یونیفرم افتخارات، توسط افراد شناخته شده و معتبر که پس‌زمینه نظامی داشتند در مجالس رسمی پوشیده می‌شد. به‌این‌ترتیب بیراه نیست اگر بگوییم اول پیشخدمت‌ها لباس مخصوص کار پوشیدند، بعد نوبت به اشراف و صاحب‌خانه‌ها رسید تا با استفاده از لباس‌های رسمی و فرم، هویت و جایگاه برجسته اجتماعی خود را متمایز کنند. در حالی که لباس پیشخدمت‌ها کاملا ساده بود، لباس اشراف معمولا در حد اشباع پر از نشانه‌ها، دکمه‌ها، روبان‌ها و نوارهای مختلف بود.

اولین لباس فرم رسمی به فرمان فردریک دوم، پادشاه پروس (آلمان) ابداع شد و کارمندان و خدمه پست ملزم به پوشیدن آن بودند. این لباس‌های فرم شامل کت‌های آبی تیره با سرآستین و یقه نارنجی می‌شدند. در این دوره هم در آلمان هم کشورهای دیگر اروپایی لباس فرم جنبه طبقاتی کاملا محرزی داشت و برای تمایز گذاشتن بین کارمندان دون‌پایه و معمولی با مدیران از لباس‌های فرم مختلفی استفاده می‌شد. لباس فرم به‌این‌ترتیب در قرن 18 دو کاربرد اصلی داشت: جدا کردن کارمندان و شاغلین از عموم افراد، و نشان دادن جایگاه اجتماعی برجسته اشراف و مدیران.

رایج شدن لباس فرم در قرن 19

افزایش جمعیت شهرها در قرن 19 و پیچیده‌تر شدن جایگاه‌های طبقاتی کارایی لباس فرم را افزایش داد. لباس‌های فرم در این دوره در حدی رایج شدند که در بسیاری از موارد افراد در یک روز دو نوع لباس فرم متمایز می‌پوشیدند. در این دوره لباس فرم خدمه جای خود را به لباس فرم رسمی داد که افراد در موقعیت‌های رسمی به تن می‌کردند. لباس خدمه در این دوره به کت‌های بلند تبدیل شد. لباس فرم دولتی در بیشتر کشورها در این دوره شامل رنگ‌های نقره‌ای همراه با طیف‌های رنگی تیره می‌شد. در باواریا و پروس (اتریش و آلمان) قواعد لباس فرم سخت‌تر بود و کارمندان باید لباس فرم تک رنگ می‌پوشیدند که معمولا به رنگ آبی تیره بود.

تفاوت لباس فرم و کد لباس

کد لباس که هنوز هم در بسیاری از شرکت‌ها و کسب‌وکارها با عنوان‌هایی مثل «پوشش مناسب» و امثال این مورد اشاره قرار می‌گیرد، مفهومی نسبی و عرفی است که از گذشته‌های بسیار دور تا امروز کارایی خود را حفظ کرده است. کد لباس به معنای ضمنی لباس و کارکرد آن در محیط‌های رسمی اشاره دارد. برای مثال آقایان و خانم‌هایی که در یک فروشگاه کار می‌کنند ممکن است لباس فرم نداشته باشند، اما هر لباسی هم نمی‌پوشند. محدوده انتخاب آنها با کد لباس محدود می‌شود.

لباس فرم در مقابل یک لباس با طراحی از پیش مشخص است که معمولا توسط شرکت‌ها و موسسات تهیه می‌شود و به کارکنان عرضه می‌شود تا در محیط کار آن را بپوشند. لباس فرم کارکنان در یک موسسه می‌تواند همسان باشد یا دارای تفاوت‌هایی با توجه به سمت و جایگاه افراد باشد. برای مثال لباس فرم خلبان با سرمهماندار متفاوت و لباس فرم هر دو آنها از لباس فرم مهماندارها و خدمه پرواز متمایز است. امروزه استفاده از لباس فرم یکی از ساده‌ترین راهکارها برای تیم و جمع نشان دادن مجموعه‌ای از افراد یا کارکنان یک شرکت یا موسسه است.