آرایش کردن پدیده‌ای است که تقریباً در جامعه جهانی بسیار محبوب است. به نظر می‌رسد گذشتگان ما برای مدت بسیار طولانی از آرایش کردن استفاده کرد‌ه‌اند. نکته جالب این است که باید گفت هیچ کس آرایش را اختراع نکرد، زیرا می‌توان تاریخچه آرایش کردن را در اولین سلسله مصریان باستان ردیابی کرد و اولین نمونه‌های آرایش کردن در 4000 قبل از میلاد ثبت شده است.

همچنین برخی از منابع در کتاب تورات و انجیل، به ویژه در عصر جدید، درباره آرایش کردن توضیح داده‌اند.

در ادامه این مقاله، به جزئیات دنیای آرایش مصر باستان سفر خواهیم کرد و چگونگی شروع آرایش کردن در آمریکا، اولین برند آرایشی در ایالات متحده و ثبت اختراع برای کسانی که لوازم آرایشی جدید دارند، می‌پردازیم.

تاریخچه آرایش کردن و زمان استفاده از آن

آرایش کردن برای اولین بار توسط مردان و زنان در مصر باستان از 4000 سال قبل از میلاد شروع شد، در آن زمان برای آرایش کردن از انواع چیزها استفاده می‌شد. در در آن زمان این موارد فقط محصولات مرتبط با زیبایی نبودند، بلکه با معنویت، سلامتی و موقعیت اجتماعی افراد نیز مرتبط بودند.

به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است که مردان و زنان مصر باستان در زمان خود بسیار نوآور بودند. آنها انواع ترکیبات آرایشی را برای ایجاد آرایش و هنر بدن خود آزمایش کردند.

به عنوان مثال، استفاده از کبریت سوخته روشی ابداعی برای فرم دادن به ابروها بود.

برخلاف الگوی امروزی علاقه مندان به آرایش، مردان و زنان مصری از خاک رس قرمز و اخرای ساخته شده از چربی حیوانی برای لب‌های خود، از سرمه ساخته شده از بادام سوخته، سنگ معدن مس و سرب برای چشم خود استفاده می‌کردند.

همچنین شواهدی مبنی بر استفاده فراوان از نارنگی وجود دارد که ماده‌ای برای پوستی انعطاف پذیر و بدون چین و چروک بود.

در آن زمان افراد دارای موقعیت سلطنتی و به طور کلی طبقه بالا، با استفاده از روش‌های آرایشی که امروزه احتمالاً نسبتاً نا مطمئن و پیش پا افتاده تلقی می‌شوند، تمایل به آرایش افراطی داشتند

آرایش کردن در دین برای گذشتگان

در زمان باور این بود که آرایش کردن شما را به خدایان نزدیک می‌کند و چشم‌ها بیشترین اهمیت را دارند. به عنوان مثال، استفاده از سرمه در اطراف چشم برای محافظت از ارواح شیطانی، به ویژه چشم شیطان یکی از اعتقادات مردم آن زمان بود.

اندازه و شکل پالت‌های آرایش و شیشه‌های سنگ تراشی در مصر باستان قابل توجه بود. به عنوان مثال، ظروف ماهی شکل برای مصریان نسبتاً معنی داشت، زیرا ماهی نماد مهمی ‌از باروری بود. همچنین سلامت ماندن نیز بخش مهم استفاده از آرایش در آن زمان بود.

از آنجایی که مصریان در آب و هوای بسیار گرم و خشک زندگی می‌کردند، باید از پوست خود در برابر عوامل محیطی محافظت می‌کردند. استفاده از کرم‌ها و روغن‌های ساخته شده از چربی‌های حیوانی یکی از راه‌های اطمینان از خشک نشدن یا ترک‌دار نشدن پوست آن‌ها در گرما بود.

تاریخچه آرایش صورت ژاپنی‌ها

گیشاها هنوز هم همچنان به علت روش خاص آرایش چهره‌ خود مشهور هستند. محبوب‌ترین لوازم آرایشی آن‌ها رژ لب‌هایی بود که از گلبرگ‌های خرد شده درست می‌شد. خانم‌ها در آن زمان از پودر برنج جهت داشتن چهره‌ای سفید و پودری شکل استفاده می‌کردند.

جالب است که بدانید جهت مراسم رسمی از ترکیبی مشکی رنگ جهت رنگ کردن دندان‌ها استفاده می‌شد. ولی این کار هنوز هم در برخی از مراسمات سنتی ژاپن مرسوم است. سنت سیاه کردن دندان‌ها نیز مزایایی داشت که از پوسیدگی دندان جلوگیری می‌کرد.

در ادامه به تاریخچه چندتا از لوازم‌های آرایشی مرسوم خواهیم پرداخت.

تاریخچه آرایش با ریمل

ریمل یکی از کهن‌ترین لوازم آرایشی شناخته شده است، تاریخچه آرایش با ریمل به ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد بازمی‌گردد.

مصریان باستان عقیده داشتند که جهت رهایی از شر ارواح بد باید چشم و ابرو را به رنگ تیره آرایش کرده و این کار با ترکیب مواد طبیعی گیاهی یا حیوانی و دوده یا زغال صورت می‌گرفت.

روش‌هایی جهت آرایش چشم و ابرو بعدها توسط دیگر تمدن‌ها نیز اختراع شد.

ولی تا سال ۱۸۳۰ تغییر خاصی در ترکیبات این محصول پرکاربرد پدید نیامد. در این زمان یک عطرساز فرانسوی به اسم “یوجین ریمل” برای نخستین بار محصولی جهت آرایش چشم به بازار ارائه کرد که ترکیبی از دوده زغال و وازلین بود و به اسم خودش یعنی “ریمل” شهرت یافت.

ریمل او به طور گسترده در اروپا و پس از آن در سرتاسر جهان مورد استقبال قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که حتی امروزه در زبان‌های گوناگون مانند فارسی، اسپانیایی، پرتغالی، یونانی، رومانیایی و ترکی به جای ماسکارا (mascara) از عبارت “ریمل” استفاده می‌شود.

تاریخچه آرایش کردن در دوران روم

رومی‌ها راه مصریان باستان را دنبال کردند و به ویژه آنهایی که در طبقات بالا بودند، از پودرهای رنگارنگ برای ایجاد رژگونه برای گونه‌های خود استفاده می‌کردند و لب‌های خود را به روشی مشابه رنگ می‌کردند.

با این حال اگر در مراحل میانی تا اواخر امپراتوری روم زندگی می‌کردید، به طور گسترده پذیرفته شده بود که آرایش رنگارنگ فقط برای روسپی‌ها یا زنان طبقه پایین است.

یک زن معمولی رومی ‌برای زیباتر شدن پوست رنگ پریده خود که در آن زمان بسیار رایج بود، از پودر روشن کننده روی صورت خود استفاده می‌کرد.

گفتنی است که در زمان روم باستان انزجار گسترده‌ای نسبت به چنین زیباسازی آشکار پوست وجود داشت. در عوض تاکید بیشتری بر سلامت و بهداشت صورت گرفته بود.

بسیاری از مردم آن زمان از محصولات مراقبت از پوست برای افزایش زیبایی طبیعی خود استفاده می‌کردند.

واقعیت جذاب: رومی‌ها از معجونی به نام قطره بلادونا استفاده می‌کردند که برای بزرگتر نشان دادن مردمک‌ها استفاده می‌شد. متاسفانه قطره بلادونا برای انسان سمی ‌است، بنابراین پس از مدتی این عمل متوقف شد.

تاریخچه آرایش صورت رومیان و یونانی‌ها

يونانی‌ها نیز از سال ۴۶۰ ميلادی با علاقه بسیار زیاد، عطر و مواد آرايشی را می‌ساختند و در مراسمات مذهبی و استفاده فردی به کار می‌بردند. خانم‌های يونانی از موادی به اسم ورميليون جهت آرايش صورت استفاده می‌کردند که به رنگ قرمز روشن بوده و از ترکيب نمک‌های جيوه در تهیه آن استفاده می‌شده است.

زنان يونانی گونه‌هاي خود را با خميرهای گياهی كه از ميوه توت و دانه‌های له و خرد شده تهیه شده بود رنگ می‌كردند تا به آن‌ها رنگی درخشان و سالم ‌بدهند، این کار را سرآغاز درست کردن رژگونه در تاریخچه میکاپ می‌توان دانست.

همچنين آن‌ها عادت خطرناک‌تری را رواج داده که آن استفاده از سرب سفيد و جيوه جهت پوست صورت بود تا رنگ صورت آن‌ها همچون گچ سفيد به نظر برسد.

ولی اين مسئله كه فلزهای سنگینی مثل اين‌ مواد از طريق پوست جذب شده و منجر به مرگ زودرس آن‌ها می‌گردد برای آن‌ها امری ناشناخته بود و متاسفانه اين عادت خطرناک تا چند قرن پیش رواج داشت.

تاریخچه آرایش در ایران

در ایران طبق یافته‌های باستان‌شناسان، آرایش چشم از ۴۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و به گونه‌ای همه‌گیر در میان مردم رواج داشته است.

طی حفاری‌ها و کاوش‌‌هایی که در هفت تپه در استان خوزستان صورت گرفت، نوعی لوازم آرایشی کشف شده که کاربردی مثل رژ لب‌های امروزی داشته است.

عمده استایل پوشاک عمده مغازت رو تامین میکنه .کافیه از عمده استایل خرید کنی تا مشتری همیشگی بشی

آثار تاریخی باقی مانده از عهد باستان ایران به ما اطلاعات جالبی دررابطه با مواد رنگی که جهت رنگ کردن مو، ناخن و پوست استفاده می‌شدند، می‌دهد.

این مواد از ريشه و برگ درختان و مواد گياهی و معدنی درست می‌شده است. در ایران باستان نیز از دوران هخامنشی استفاده جهت تیره کردن چشم‌ها از سرمه و جهت رنگ کردن موها از حنا، روشن‌تر کردن پوست از سفیدآب و وسمه ( گیاهی خانواده گل شب بو ) جهت تیره و ضخیم کردن ابروها استفاده می‌شد.

حتی در آن زمان داشتن خال نیز یکی از معیارهای زیبایی به شمار می‌رود. به همین علت بسیاری از زنان در آن دوره در آرایش خود از گذاشتن خال بر چهره غافل نمی‌شدند.

هرچند سبک آرایشی در دوره‌های گوناگون در ایران تغییر نمود ولی آنچه در تاریخچه آرایش ایران مشخص است، در ایران باستان آرایش کردن تنها برای زنان متاهل امکان‌پذیر بود.

همچنین گفته می‌شود، این مسئله میان زنان پادشاهان بیشتر مرسوم‌ بوده است به گونه‌ای که جهت ملاقات با پادشاه زمان بسیاری را صرف آرایش و معطر کردن خود می‌کردند.

آرایش کردن در قرون وسطی

قرون وسطی زمان تغییرات قابل توجهی برای دنیای آرایش بود. زیبایی ایده آل برای زنان حتی طبقه پایین‌تر شد. معمولاً طبقات بالای جامعه و اعضای خانواده سلطنتی از رنگ غیرطبیعی‌تری برای دستیابی به صورت و گردن کاملاً سفید استفاده می‌کردند.