چگونه خوش اندام تر بنظر برسیم؟
ما روش هایی را به شما پیشنهاد میکنیم تا خوش اندام تر و جذاب تر بنظر برسید: ۱. لباسهایی بپوشید که کاملاً اندازه شما باشند. بسیاری از مردان بر این باورند که پوشیدن لباسهایی بزرگتر و آزادتر، قسمتهای برجسته بدن […]
در تحقیقات صورت گرفته، لباس محلی به لباسی گفته می شود که افراد بومی یک منطقه آن را می پوشند و این لباس به طور معمول برگرفته از آداب و رسوم هرمنطقه با توجه به منابع موجود در آن است.
پوشش محلی در شهرها و روستاهای نزدیک به هم نیز تفاوت چندانی ندارد و این موضوع را میتوان باتوجه به فرهنگ نزدیک آنها به یکدیگر، شرایط اقلیمی مشابه و منابع موجود، تقریبا یکسان توجیه کرد.
با توجه به این که استان هرمزگان، اقوام زیادی را از جمله عرب زبان و بلوچ درون خود جای داده اما لباس محلی و سنتی آن خاص و منحصر به فرد است.
لباس محلی هرمزگان به گفته ی برخی محققان شباهتی به لباسهای هندی و عربی دارد و این شباهت بیشتر مربوط به زری دوزی و مشابهت زیورآلات این منطقه با کشور هندوستان یا طرح لباس بندری با لباس مردم امارات است.
با توجه به این مساله قدمت لباس بندری، از تاریخ به وجود آمدن امارات بیشتر است و گمان میرود رفت و آمد بازرگانان و تاجران عرب، هندی و ایرانی به این مناطق باعث تاثیرپذیری از این فرهنگها شدهاست.
لباس استانهای جنوبی نیز به عنوان نشان و نمادی از جنوب شناخته می شود و هرمزگان نیز یکی از مناطقی است که پوشش به نوعی خاص از تن پوش تنها خلاصه نمی شود بلکه حجاب و روسری تا زیورآلات را در برمی گیرد که گویای زبان، فرهنگ و آداب و سنن خاص این منطقه است.
محمد خطیبی زاده نویسنده هرمزگانی نیز در کتاب «پوشش مردم هرمزگان» در خصوص پوشش مردان آورده است؛ مردان هرمزگانی نیز بیشتر از لباس بلند که در قدیم در بندرعباس به آن «کندوره» میگفتند، استفاده میکردند.
این لباس از چند نوع پارچه نازک و ضخیم میدوختند و در آن دوره که مردم پایبند سنتهای گذشته بودند سعی میکردند که از نظر پوشش، خود را همیشه با لباس بلند و تمیز که شایسته باشد، بپوشانند.
ناخداها، ملوانان و صیادان نیز۲ نوع پیراهن مخصوص مهمانی و کار داشتند، لباس مهمانی (پلوخوری) به طور معمول از رنگ سفید و حریر یا ململ نازک درجه یک انتخاب میکردند و برای کار نیز پیراهن بلند بود و ملوانان در هنگام زمستان برای کارکردن از پارچههای کلفت رنگی و راه راه استفاده میکردند.
پوشش زنان و مردان هرمزگانی، هنری است که با وجود گذشت زمان وشاید به خاطر استفاده از آن، خیلی رنگ و بوی کهنگی به خود نگرفته است و به لحاظ نقش، طرح و رنگ زیبایی خاص خود را دارد و شلوارها و پیراهنهای بندری زنانه بیشتر رنگ های روشن آبی، بنفش، صورتی و سبز بکاررفته است.
مردان و زنان هرمزگان دارای تن پوش خاصی هستند
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان نیز ادامه داد: مردان نیز در کنار زنان این استان دارای تن پوش و لباس خاصی بودند و برای مهمانی و یا کار از پوشش مخصوصی استفاده می کردند.
رضا کمالی زرکانی اضافه کرد: انتظار می رود این امر مورد توجه طراحان لباس قرارگیرد تا شاهد پوشش سنتی مردان در کنار زنان هرمزگان باشیم.
وی یادآورشد: لباس دارای تاریخچه و فلسفه ای است که در گذر زمان شکل گرفته و باید آن را امتداد بخشید و براعتلای آن افزود.
مدیرکل فرهنگ وارشاد اسلامی هرمزگان خاطرنشان کرد: ملتهای موفق برای پویایی، شکوفایی و امتداد فرهنگ خود تلاش میکنند و در این راه دست به ایده پردازی، ابتکار و نوآوری میزنند.
وی یادآورشد: در زمینه لباس نیز در این تاریخ چند ۱۰ ساله زندگی خود شاهد تغییر فرم لباسها توسط مادران و مادربزرگهای خود بوده ایم و باید به مانند آنها دست به ابتکار، نوآوری و ایده پردازی بزنیم.
اغلب زنانی که در جنوب ایران مشاهده می کنید شلوارهایی با دمپای تنگ به پا دارند که به آن ها شلوارهای بندری گفته می شود. این شلوارهای که عمده پوشش زنان هرمزگان محسوب می شودو از مچ پا تا زانو تنگ بوده و از زانو تا کمتر حالت لوزی شکل دارند که شرایط راحتی را به وجود می آورد. رنگ قالبی که برای شلوارهای بندری مورد استفاده قرار می گیرد سبز، قرمز،زرد، آبی و نارنجی است و جنس پارچه های مورد استفاده تترون، پوپلین و چیت برای لباس های روزمره خودشان و از پارچههای کلفت و زریدار مثل اطلس و زربفت و ساتن برای مجالس و عروسیها نیز استفاده می کنند. برای راحتی در هنگام پوشیدن دمپای شلوار را بهطرف داخل پا چاک میدهند که با زیپ و یا دکمهای دستساز بسته میشود.
تزیینات شلوارهای بندری بر اساس نوع و محل جغرافیایی دوخت آن اسامی مختلفی دارد که عبارتند از:بادله تمام،ودویی دستی،ودوییچرخی،پولکی،حاشی ه ای،سرپارچه ای،گلابتونی،خوس لنگه ای،ودویی اطلسی و نخی. لباس مردم هرمزگان قابلیت جهانی شدن را دارد
یکی از مهمترین بخش های پوشش زنان هرمزگان پیراهن است که شامل انواع کندوره، گون، اشکم، نشته، آستین فراخ، کلوش، چینی، گشاد عربی و ساده شلالی نیز می شود. هر کدام از این پیراهن در سبک های مختلفی دوخته می شوند و مدل های مختص خودشان را دارند.
کندوره یکی از پیراهنهای مشهور زنان بندرعباس و همان پیراهن گاندورا اسپانیایی و اروپایی است که اعراب مسلمان قرن هشتم میلادی به جنوب ایتالیا و اسپانیا بردند. این لباس اغلب در نواحی مرکزی و قسمت هایی از شمال غربی استان هرمزگان به خصوص در مناطق بندرعباس، بندر خمیر، کنگ و بندر لنگه نیز مورد استفاده دارد. جالبه بدانید که این لباس حاشیه نواردوزی شده ی پهنی در دور کمر دارد و اندامی بودن آن و همچنین انتخاب قد تا حد زانو به مدل و دوخت آنها تنوع داده می شود و از طرف دیگر باعث نمایان شدن زیبایی شلوارهای بندری میشود و به همین علت رایجترین پیراهن در بین زنان و دختران جوان بندری است.
رنگ قالبی که برای دوخت این پیراهن مورد استفاده قرار می گیرد قرمز، بنفش، سبز، سرخابی، صورتی، نارنجی، زرد و به گاهی هم آبی فیروزه است. علاوه بر کندوره زنان از یک زیر پیراهن سفید فاقد آستین که از جنس پارچههای نازک و نخی و اغلب وال سفید دوخته میشود، استفاده میکنند.
کالاها
دسته بندی ها
دیدگاه ها