تاریخچه مد در جهان

تاريخچه مد

مد در دوران رم (500 سال قبل از میلاد – 323 میلادی)

تاریخچه مد در جهان نشان میدهد در این دوره، مردم رم با تعصب فرهنگی لباس می‌پوشیدند و لباس‌های آنها برای نشان دادن وضعیت اجتماعی، ثروت و غیره استفاده می‌شد.

رومی‌ها و مصری‌ها به ظاهرشان توجه زیادی نشان می‌دادند و تلاش و ارز زیادی را صرف مد و سبک می‌کردند چراکه در آن زمان پوشیدن نوع خاصی از لباس، نمایانگر نوع وضعیت، ثروت و شغل افراد بوده است.

در طول قرن پانزده دادگاه بورگوندی فیلیپ به‌عنوان یک مرکز مد در اروپا ظهور کرد. در دوره رنسانس و باروک، تمرکز مد از بورگوندی به ایتالیا و سپس به فرانسه تغییر یافت.
در دنیای غرب، مد در تمام طول تاریخ اهمیت بسیار داشته است. دوره قرون‌وسطایی، دوران تودور و استوارت، دوره رنسانس، دوره گرجستان، دوره ویکتوریا، عصر ادواردین – دوره‌های مهم و تأثیرگذار در تاریخ مد در جهان بودند.

از عمده استایل اجناس مغازتو تامین کن و دیگه نگران فروشت نباش، عمده استایل تمام جنسارو با گارانتی فروش ارائه میکنه پس اگر نتونستی جنسارو توی فروشگاهت بفروشی میتونی مرجوع کنی

تاریخچه مد در جهان گویای این است که انگلیس و سایر کشورهای اروپایی از مد جهانی تأثیر پذیرفتند. حکومت استعماری سبک‌های لباس پوشیدن خود را به مخاطبان جهانی قبولاند و باعث محبوبیت آنها در سراسر جهان شد.
در تمام این اوقات، دربارهای سلطنتی بودند که مد را به مردم عام و عوام دیکته می‌کردند. اشراف زادگان لباس‌های شیک و اشرافی با جنس‌های بسیار گران‌قیمت و طراحی‌های بسیار جذاب می‌پوشیدند.

ولی از طرف دیگر مردم عام و به عبارتی رعیت توان مالی جهت تهیه‌ی هم‌چین پوششی را نداشتند لذا این موضوع سبب جدا شدن گروه‌های اشرافی با رعیت شده بود.

در این دوره، لباس‌هایی که از الیاف طبیعی ساخته‌شده و اکثراً در رنگ‌های خنثی بودند لباس انتخاب توده‌ها را تشکیل می‌داد درحالی‌که ثروتمندان هزینه‌های هنگفتی را صرف تهیه پوشش گران‌قیمت و شیک می‌کردند.

تاریخچه مد در دوره بین 1600-1800

تاریخچه مد در جهان نشان میدهد که دوره‌ی الیزابت (1603-155)،دوره‌ی مرمیت (1660 – 1700 میلادی) و دوره‌ی ویکتوریا (1937-1837)، جایگاه خاص خود را در تکامل مد دارند اما در این دوره‌ها هیچ تغییری در سبک‌های لباس رخ نداد.
لباس مجلسی مخصوص خانم‌ها و شلوارها و کاپشن‌های مردانه در این دوره‌ها به بازار آمد. مد مردانه شامل کفش‌های پشمی، کمربند، پیراهن و یک کت بیرونی بود. خیاط‌ها در این دوره‌ها نیز لباس‌های خاصی را برای اشرافی‌ها طراحی کردند.

صنعت مد در اوایل قرن بیستم

اولین نمایشگاه‌های فشن در اوایل قرن بیستم در اروپا و لندن رواج پیدا نمود؛ که به دنبال آن خریداران زیادی را به سمت این نمایشگاه‌ها روان کرد. همچنین در این زمان طراحان مد با طراحی مجله‌های مربوط به فشن، طرفداران زیادی را به سمت این عرصه سوق دادند.

تاریخچه مد و فشن در دهه ۱۹۰۰

یکی از کلاسیک‌ترین دوران‌های طراحی مد دهه ۱۹۰۰ می‌باشد.در این دهه بر شیک‌پوشی بانوان، توجه خاصی بود. اولین خانه طراحی مد بنانهاده شد که بر اساس سفارش بانوان، لباس‌های مختلف طراحی، دوخته و ارائه می شدند. همچنین در این دوره؛ کلاه‌ها و چترهای زیبایی از جنس تور، به‌عنوان یکی از اجزای جدا ناپذیر درکنار لباس‌ها طراحی شدند،که بیشتر جنبه تزیینی و زیبایی بخشیدن به لباس‌ها را داشتند.

در طراحی این کلاه‌ها از ربان، گل‌های مصنوعی و پر به‌ منظور زیباسازی بیشتر استفاده می‌شد. ازآنجایی‌که بیشتر لباس‌های موجود در این دهه نیاز به کمک چندین نفر برای پوشیدن داشت؛ در این دوره تلاش شد تا بر طراحی لباس‌هایی که بدون نیاز به دیگران قابل پوشیدن است تمرکز شود.

پیشینه طراحی لباس در دهه ۱۹۱۰

در این دهه اوج شکوفایی طراحی لباس از کشور پاریس شروع شد. این صنعت بیشتر بر مبنای ترویج فشن در میان افراد جامعه تمرکز داشت. انواع لباس‌های رنگی و شاد، شلوارهای پاچه تنگ و مناسب برای مراسم رسمی طراحی و ارائه بازار شدند. همچنین انواع کلاه‌های بدون لبه و کلاه‌های نمدی با پارچه‌های توری نیز مورد توجه بودند. علاوه بر آن، اولین لباس‌های ست دو تکه طراحی شدند که نیازی به پوشیدن توسط افراد کمکی نداشتند و فرد به‌راحتی می‌توانست لباس‌های خود را خودش بپوشد.

دیرینه صنعت مد در دهه ۱۹۲۰

 ازجمله دوران‌های طلایی که به یک‌باره صنعت مد را دگرگون نمود. این دهه بین فاصله دو جنگ جهانی قرار داشت. در این دوران دیگر خبری از کالسکه‌ها و لباس‌های بلند و رسمی نبود. بلکه کالسکه‌ها جای خود را به ماشین‌ها دادند.

همچنین لباس‌های رسمی مردانه و زنانه جای خود را به لباس‌های غیررسمی و راحتی داده بودند. جوانان از لباس‌هایی با سبک راحتی مانند لباس وکلاه‌های ورزشی استفاده می‌نمودند و لباس‌های زنانه با طرح مردانه در میان افراد جامعه رواج پیداکرده بود. علاوه بر آن به ‌جای چترهای آفتابی از کلاه‌های پف‌دار با لبه‌بلند استفاده می‌شد. لباس‌های مخصوص گلف از محبوبیت فراوانی برخوردار شده بود. همچنین لباس‌های بلند جای خود را به لباس‌های کوتاه دادند

تاریخ طراحی لباس در دهه ۱۹۳۰

در این دوران طراحی لباس برای بانوان بیشتر جنبه فمنیستی پیدا نموده و لباس‌های زنانه جای خود را به لباس‌هایی با طراحی مردانه و استفاده از پارچه‌های خشک که به‌صورت دو تکه از هم جدا می‌شدند، دادند. همچنین در این دوران لاغری بانوان از اهمیت بسیاری برخوردار شد. بر همین اساس طراحی لباس‌ها سمت نوع خاصی از طراحی به نام لباس‌های ورزشی سوق پیدا نمود.

تاریخچه مد و فشن در اواسط قرن بیستم

پس از جنگ جهانی دوم تاریخچه صنعت مد دچار دگرگونی شد و شهر پاریس به‌عنوان یکی از مطرح‌ترین شهرهای مرکز جهانی مد تبدیل شد. پس‌ازآن با ظهور وسیله‌های گرمایشی خانگی، لباس‌های ضخیم جای خود را به لباس‌های با بافت نازک دادند. جوانان اروپایی و آمریکایی بیشتر از لباس‌های راحتی و ورزشی استقبال نمودند. به دنبال آن به دلیل صنعتی شدن تولید، هزینه لباس به‌شدت کاهش پیدا کرد و تفاوت چندانی بین قشر فقیر و غنی در نوع پوشش در این دوران به چشم نمی‌خورد.

سرگذشت طراحی لباس در دهه ۱۹۴۰

در جنگ جهانی دوم طراحی لباس بیشتر جنبه سیاسی پیدا نمود و بر این اساس دوخت لباس‌ها بسیار ساده‌تر از قبل انجام می‌شد. به‌صورتی که دیگر خبری از لباس‌های شب با طراحی فاخر و خاص به چشم نمی‌خورد و طراحی‌ها به سبک فوق‌العاده ساده انجام می‌شد. در این دوران بیشتر افراد به سبک لباس ورزشی تمایل یافتند. همچنین مزون‌های طراحی لباس زنانه فعالیت خود را آغاز نمودند. مردم آلمان نیز در طراحی لباس از مردم فرانسه  در این دوران تبعیت نمودند. همچنین در سال ۱۹۴۷ کریستین دیور؛ طراحی لباس زنانه را با سبکی نوین و شیک با ظرافت تمام در این دوره آغاز نمود.

گذشته مد و فشن در دهه ۱۹۵۰

در این دوران شرایط اقتصادی جامعه  بهبود یافته بود و زنان از حقوقی همچون حق رانندگی و حق رأی برخوردار شدند. بانوان به دلیل برخورداری از شخصیت اجتماعی بالا، پوشیدن لباس‌های فاخر را جزئی از حقوق خود می‌دانستند.

دیرینه مد در دهه ۱۹۶۰

در این دوره ایتالیا به‌عنوان مرکز مدل جهان به‌حساب می‌رفت. همچنین طراحی لباس‌ها دچار دگرگونی شده و لباس‌های سنین مختلف طراحی شدند. درصورتی‌که در سال‌های قبل از این دوره؛ طراحی لباس ارتباط چندانی با سنین مختلف نداشت. پوشیدن لباس‌های کوتاه با طرح‌های بچه‌گانه و بدن‌نما برای بانوان مانند دامن‌های کوتاه بسیار موردپسند قرار گرفت. از طرفی پوشیدن شلوارهای جین و استفاده از تی‌شرت های زیبا برای آقایان در این دوران از استقبال فراوانی روبرو شد

• لباس و دامن – از مینی تا ماکسی، پلیسه تا ساده و اندامی

اولین مورد که در تاریخچه مد و فشن و صنعت مد و پوشاک مورد بررسی قرار می گیرد، دامن است زیرا از دیرباز با افراد بوده است. تغییرات در دامن و در صنعت مد و پوشاک از دهه 1920 تا کنون و همچنین در هر دهه تغییر بسیاری کرده است. در سال 1920، تنها چند سال پس از جنگ جهانی اول، خط دامن و لباس بالا رفت (اندازه آن کوتاه شد و خط کمر تا لگن پایین آمد.

این تغییرات همراه با پر رنگ شدن مد لباس های پسرانه بود که دهه بیست را به عنوان دهه انحطاط و سرگرمی نشان می داد. در طول سالهای 1926 تا 1928 در تاریخچه مد و فشن، دامن ها در ساده ترین حالت خود بودند اما هنگامی که بازار سهام در سال 1929 سقوط کرد و رکود بزرگ شروع شد، خطوط سجاف به اندازه محافظه کارانه خود (زیر زانو یا پایین تر) بازگشت.

دهه 1930 بازگشت به زنانگی را به رخ می کشد و زرق و برق هالیوود رنگ و بویی دیگر به صنعت مد و پوشاک دارد. لباسهای مجلسی با برش های خاص و تزیینات آنها با الماس بر روی پارچه ابریشمی یا مخمل جز ماندگارترین جنبه های دامن های آن زمان است.

برای یک ظاهر ساده تر در دهه سی، لباس های باریک با شانه های پهن و کمربندی در قسمت دور کمر در تاریخچه مد و فشن ثبت شدند. استفاده از خز و چاپ گل نیز در این دوران محبوب بودند تا اینکه جنگ جهانی دوم شروع شد و ظاهر پر زرق و برق آن دهه جلوه خود را از دست داد.

در طول جنگ جهانی دوم، پارچه های مجلل مانند پشم، ابریشم و نایلون بسیار مقرون به صرفه بودند و دامن و لباس زنانه اغلب از ویسکوز و ابریشم ساخته می شد. در تاریخچه مد و فشن آمده است که آن زمان، دامن و لباس از هر چیزی که در خانه یافت می شد (مانند پرده، لباس شب یا ملحفه) به دلیل غیرقانونی بودن استفاده از پارچه اضافی هنگام ساخت لباس از سال 1942 تا 1947 ساخته می شود.

با رونق اقتصادی در در دهه 1950، زرق و برق بار دیگر مد شد و دامن های پلیسه ای از محبوب ترین مدل شدند. لباس های دهه اخیر اغلب دارای توری بودند و معمولاً قد آنها تا زانو بود. با رفتن به اواخر دهه پنجاه و 1960 مینی لباس ها و لباس های دامن ماکسی بلند وارد صحنه شد.

لباس های مدل دار با دامن های کوتاه و الگوهای پررنگ و رنگارنگ در آن سالها  محبوب شد. در اواخر دهه شصت و هفتاد مد هیپی بر سر زبان ها افتاد و دامن ها و لباس های مجلسی گشاد غالب شد

• بلوز، پیراهن و تاپ در صنعت مد و پوشاک

در دهه 1920 طی بررسی تاریخچه مد و فشن بیان شده است که بلوز معرفی گردید و محبوبیت فوق العاده ای پیدا کرد. معمولاً بلوز از پنبه یا ابریشم ساخته می شد و یقه ملوانی داشت. این لباس مناسب برای ست کردن با دامن بود و معمولاً درست تا زیر باسن قرار می گرفت و با کمربند یا ارسی همراه می شد. یکی دیگر از انواع پرطرفدار بلوزهای دهه بیست، پیراهن با یقه V کوتاه بود.

پیراهن های آستین بلند بافتنی با یقه های گرد نیز در این دهه محبوب بودند. برای مردان، پیراهن های چوگان، پیراهن های مجلسی و ژاکت ها بهترین گزینه بودند. با رفتن به دهه سی، بلوزهای زنانه که دارای یقه v و پاپیون بلند دور گردن بودند و بلوزهای بدون آستین و پیراهن های بافتنی از جنس ساتن و کتان محبوبیت زیادی پیدا کردند. در طول دهه چهل جنگ، نایلون و ابریشم با ریون و ویسکوز برای تاپ های رسمی به طور محسوسی در تاریخچه مد و فشن ثبت شده است.

زنانی که در طول جنگ جهانی دوم کار می کردند، پیراهن هایی به سبک نظامی می پوشیدند که یقه هایی با دکمه داشتند و زنانی که بخشی از سپاه کمکی زنان آمریکایی بودند از لباس نظامی کامل استفاده می کردند.

پس از پایان جنگ جهانی دوم تا اواسط دهه پنجاه روند مد در زنان دوباره تغییر کرد. مدلهای یقه گرد روی پیراهنهای بدون آستین یا پیراهنهای آستین بلند و همچنین یقه چوگان محبوب شدند. آستین های دولمن در دهه پنجاه و شصت نیز بر روی تاپ های شیک قرار گرفتند.

در دهه 1980، وقتی سبک ها کمی عادی تر شد و تی شرت ها و پیراهن های چوگان به عنوان تاپ های قابل قبول تبدیل شدند، در صنعت مد و پوشاک برای لباس های رسمی یا تجاری تاپ های کوتاه با پد شانه ای، بلیز، پیراهن ها و ژاکت محبوب شدند.

در دهه 1990 شاهد تبلیغات بیشتر مد بودیم و برچسب های طراح در قسمت بیرونی لباس به عنوان راهی جهت ارتقاء موقعیت و شیک بودن ظاهر گردید. در اواخر دهه های 80 ، 90 تی شرت ها بیشتر به عنوان راهی برای بیان فردیت و سلیقه و ترجیح افراد با استفاده از عبارات عجیب و غریب، تصاویر خنده دار و مواردی از این قبیل مورد استفاده قرار می گرفتند.

• کفش و چکمه

در تاریخچه مد و فشن قطعا به این موضوع نیز خواهید رسید که تنها صنعت مد و پوشاک دارای اهمیت نبودند بلکه کفش نیز برای تکمیل استایل افراد بسیار مهم بود. در دهه 1920، کفش های زنانه اغلب از نوع کفش های پاشنه بلند و پهن بودند. بسیاری از زنان حتی به عنوان نشانه ای از زنانگی، کفش های پاشنه دار با لباس شنا می پوشند.

آکسفورد هایی با سبک ها و رنگ های متفاوت در بین مردان و زنان بسیار محبوب بود، و همچنین انواع چکمه های توری به عنوان مد مورد استفاده قرار می گرفت. در طول دهه 1930، پاشنه های بلند و مدل های بند دار محبوبیت بیشتری پیدا کردند. در تاریخچه مد و فشن  می خوانیم که در دهه چهل، در نتیجه جنگ، کفش کاربردی تر شد. کفش های زنانه معمولاً با پاشنه های صاف تر ساخته می شدند و دارای زیره چوب پنبه ای یا چوبی بودند.

کفش های تخت، صندل و … اغلب در دهه 1950 توسط زنان پوشیده می شد. کفش های جیر نیز در این دهه از محبوبیت بالایی برخوردار بودند. در دهه 1960، چکمه های مشکی (به احتمال زیاد از جنس چرم طبیعی یا چرم مصنوعی) در بین مردان و زنان محبوب بود.

در دهه 1980، با کنکاش در تاریخچه مد و فشن متوجه می شویم که پاشنه ها بلندتر و نازک تر از دهه های قبل طراحی شدند و بیشتر مورد توجه قرار گرفتند. در دهه 1990، ظاهر معمولی مهم بود. کفش های پیاده روی دارای پاشنه های حجیم تری بودند. همانطور که در اواخر دهه 1980 و 1990 می بینیم برند گرایی بسیار مهم شد و مردم کفش های ریبوک، نایک یا آدیداس خود را با افتخار به نمایش می گذاشتند و نسخه های ویژه آن صدها دلار به فروش می رسید.